-
1 odosobni|ony
Ⅰ pp ⇒ odosobnić Ⅱ adj. 1. (ustronny) secluded- odosobnione miejsce a secluded spot- prowadzić odosobnione życie to live one’s life in isolation2. (sporadyczny) isolated, rare- mój przypadek nie był odosobniony my case was not an isolated one- zmienił zdanie i nie jest w tym odosobniony he’s changed his mind and he’s not alone in thatThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosobni|ony
См. также в других словарях:
odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy … Słownik języka polskiego